سخنان فلاسفه ی تعلم و تربیت در باب آموزش و پرورش

( برگرفته از کتاب نگاهی به فلسفه ی آموزش و پرورش . دکتر میرعبدالحسین نقیب زاده. انتشارات طهوری )                          

سقراط : خودت را بشناس!

سقراط : بدکاری از نادانی است.

افلاطون : هنر یکی است و آن همان دانش است.

افلاطون : بازی کودکان در آغاز نه قاعده ای دارد و نه نیازی به قاعده.

غزالی : سعادت حقیقی آدمی نتیجه ی معرفت و برترین معرفت ، معرفت خداست.

جان لاک : من برآنم که ریاضی را باید به هرکس که وقت و فرصت دارد آموخت؛ نه برای ریاضی دان شدن بلکه برای خردمند شدن.

ژان ژاک روسو : پیش از آموختن هر حرفه باید « حرفه انسان بودن » را آموخت.

کانت : راز بزرگ تکامل انسان ، در تربیت است.

پستالوتسی : ذات تربیت نه در آموزش بلکه در محبت است.

پستالوتسی : بی عشق انسان بی خداست و اگر عشق و خدا نباشد ، انسان چیست؟

یاسپرس : انسان بودن ، انسان شدن است.

جان دیویی : رسالت فلسفه ، تحول اجتماعی است و این تحول بوسیله ی آموزش و پرورش صورت می گیرد.

جان دیویی : بهترین روش آموزش ، به کاربردن روش پژوهش علمی از سوی خود دانش آموزان است.

راسل : عیب و هنر آدمی وابسته به تربیت است ؛ از این رو تربیت کلید جهان نو است.

نیچه : ای انسان ! خودت باش.

هربارت : مقصد تربیت دست یافتن به هنرهای اخلاقی است.

فروبل : بازی است که آگاهی به محیط را در کودک پدید می آورد.

برگرفته از وبلاگ : عصر نوین آموزش ابتدایی